Вельмі карысная ідэя абмеркавання планаў урокаў, асабліва калі гэта ўрокі па прадмеце твайго напрамку. У маім выпадку гэта не так, але ж універсальныя элементы АА на ўроку гісторыі даступны нават для настаўніцы матэматыкі і інфарматыкі.
Я не лічу сябе спецыялістам у АА (пакуль што!), таму свае меркаванні сфармулюю ў выглядзе пытанняў.
Па-першае, мэты ўрока для настаўніка – ці не нагадваюць яны пералік дзеянняў, якія настаўнік запланаваў выканаць на ўроку?
Па-другое, не зусім зразумела сітуацыя з наштобузу да дамашняга задання. Як яно падаецца вучням – недзе запісваецца, ці проста агучваецца настаўнікам? Навошта перафармулёўваць і вылучаць асобнае наштобузу да д/з, калі яно практычна супадае з наштобузу ўрока?
А вось фрагмент плана, які прымусіў мяне задумацца:
"Затым настаўнік раздае вучням “наштобузу”, якія надрукаваны на лістках, прапануе абмеркаваць у парах, ці згодны яны з такімі крытэрыямі. Калі згодны, то “наштобузу” уклейваюцца ў сшыткі і коратка запісваюцца на дошцы, каб па ходу ўрока да іх можна было звяртацца."
Калі мы прапаноўваем абмеркаваць і пытаемся, ці згодны вучні з настаўнікам, чаго мы чакаем ад іх? Што ўсе згадзяцца і ўрок плаўна пацячэ далей? А калі не згадзяцца? Напэўна, некаторыя супярэчлівыя вучні могуць распачаць цэлую дыскусію наконт мэтазгоднасці некаторых пунктаў наштобузу ці нават вывучэння гэтай тэмы і гісторыі наогул. Ці трэба ўлічваць меркаванні кожнага вучня? Іх капрызы? Несумненна, настаўнік лепш бачыць ключавыя моманты тэмы і лепш ведае, на падставе чаго будзе ацэньваць веды вучняў. Для сябе я вырашыла, што калі настаўнік сапраўды чакае вучнёўскіх меркаванняў, мае сэнс пакінуць некалькі пустых радкоў у надрукаваным наштобузу, каб дапаўняць яго ў працэсе ўрока.